ارکین - ارهان - ازناب- اسپاس – اسدآباد – الگزیر - امیرآباد – امیربستاق – ایوانک – آغور - آقجه کند – آهک - باریک آب - بالقلو – برزابیل – بهاور – پیرسقا - تلمبه خانه - توده بین – جداقیا – چالچوق – چرگر - چشمه بار – چشین – چندسین – چنگماس - حسین آباد - حصار عبدالکریم - حصار قاجار – خراسانلو- خلیفه حصار- خوشنام- داشبلاغ- داودگر- درسجین- دولت آباد- رازمجین- رحمت آباد- زره باش - سروجهان - شریف آباد – شکرچشمه – شورین - شیخ چریک -عباس آباد سفلی - عباس آباد علیا - علی آباد- عمیدآباد- فشلاق مردعلی - فونش آباد – قارلوق - قره آقاج - قره تپه – قروه – قزلجه - قفس آباد - قلعه حسین آباد - قمچ آباد - قوهجین – قویجوق – کبودچشمه - کلنگز -  کماجین - کوه زین - کینه ورس – گاودره - گل باغ - گل تپه – گلجه - گله خانه - گلی – مرشون - مزرعه قره بلاغ - مزرعه وازده - میموندره – نایچوک – نورین – ینگجه - ینگی کند

 ابهر دارای حصار عظیم در زمان ساسانیان بوده و دو دروازه شرقی و غربی داشته که دروازه شرقی آن جنب قلعه تپه بنام دَرْبُ اَلْمَذوقْ نامیده می‌شده و دروازه غربی آن بنام فلاج آباد یا خلج آباد مشهور بوده سید محمد نوربخش در مشجره سلسله الاولیاء خود در صفحات ۳۴ و ۳۸ از این دودروازه ابهر نام برده‌است.

کاروانیان عازم شهرهای قزوین، همدان و ری از دروازه شرقی ابهر عبور می‌کردند در ابهر محلاتی بنامهای دروازه ایشیگی و دَرْمَذَقانْ معروف است.

از راههای قدیم که از جنوب ابهر عبور می‌کرده، جاده ابریشمی بود که از کشور چین آغاز و پس از طی سمرقند و بخارا – مرو – گرگان – ری قزوین – وارد ابهر می‌شده و به سمت زنجان – تبریز – ایروان ادامه داشته. راهی نیز از تبریز آغاز و به ابهر می‌رسید و ابهر را از طریق ساوه و قم به اصفهان و بغداد مربوط می‌ساخت و در این منطقه به جاده اصفهان معروف بود. راه ابهر به ری نیز وجود داشت.

 زبان امروز مردم ابهر ترکی آذربایجانی است.ولی شوالیه ژان شاردنکه‌ در مجموع یازده‌ سال‌ در دوره صفویان (۷۰ ـ ۱۶۶۴ و ۷۷ ـ ۱۶۷۱ میلادی) در ایران‌ بوده و از ابهر دیدن کرده درباره زبان مردمش می‌نویسد:

 

از اين شهرك (ابهر) سخن گفتن مردمان به زبان‌ پارسى آغاز مى‌شود.چه ساكنان آباديها و شهرهاى پيش از آن به تركى سخن‌ مى‌گويند؛اما تركى گفتن آنان با زبان تركان عثمانى اندكى تفاوت دارد.تكرار مى‌كنم از ابهر تا هندوستان همهء مردمان به زبان پارسى سخن مى‌گويند،امّا تكلم‌ مردمان ابهر و آباديهاى مجاورش خشن و اندكى درشت و بدآهنگ است؛و مردمان‌ديه‌ها و شهرهايى كه بر سر راه شيرازند به نسبت نزديك بودنشان به اين شهر بزرگ،لطيف‌تر و خوش‌آهنگ‌تر سخن مى‌گويند.زيرا شيراز زادگاه زبان شيرين پارسى‌است،و مردمانش با لطافت و ظرافت و ملاحت هر چه بيشتر تكلّم مى‌كنند.

 ابهر از قدیم الایام به دو قسمت بزرگ به نام محله بالا و محله پایین تقسیم شده که در حال حاضر نیز این تقسیم بندی به قوت خود باقی است. البته محله پایین ابهر به مرکزیت مسجد جامع و قلعه تپه قدیمترین محله ابهر و محله بالا نسبت به آن جدید است. ساکنین دو محله بزرگ ابهر آداب و رسوم مشترکی دارند از نظر گویش و لهجه اختلاف بسیار اندگی درمیان ایشان مشاهده می‌شود. مسجد کبیر ابهر که امروزه بنام مسجد نورالنبی نامیده می‌شود در اوایل صفویه دارای گنبد و گلدسته بوده و یکی از سه مسجد بزرگ شهر محسوب می‌گردیده مسجد جامع ابهر که از سابقه بیشتری برخوردار است در محله پایین قرار گرفته بطوری که در تواریخ ذکر شده قدیمی‌ترین محل سکونت در ابهر محله پایین قرار گرفته بطوری که در تواریخ ذکر شده قدیمی‌ترین محل سکونت درابهر محله پایین و اطراف قلعه تپه بوده و شهر یکپارچه ابهر را تشکیل می‌داده و دارای بارو و حصار و دو دروازه بوده است. امروزه این محلات در ابهر مشهوراند:

• محله مَلِک قصاب: که زمانی این محله دارای درب اختصاصی بوده و مانند قلعه‌ای حفاظت می‌شده از قدیمی‌ترین محلات ابهر محسوب می‌شد ساکنان مَلِک قصاب غالباً مردان متدین و ریش سفیدان زراعت پیشه بودند.
• محله اکبر آباد: نوبنیاد است و بنیانگذارش حاج علی اکبر فخیمی است که برای اولین بار دراین محل که آنجا را قبلاً توپخانه مبارکه می‌نامیدند ساختمان احداث کرد و به نام اکبر آباد نامید.
• محله دِهَکْ : محله ایست به قدمت تاریخ ابهر زیرا که این محله از اصطلاحات رایج قبل از زمان ساسانی زرتشتی است.
• محله درویشان
• محله حاجی محمد خان که از ملاکین ابهر بوده،
• محله خلج آباد که عموماً به محله بالا اطلاق می‌شده و مسجد نورالنبی دراین محله قرار دارد،
• محله شیخ آبد نشیمنگاه شیوخ معتبر ابهر،
• محله درب المذوق که در گویش رایج محلی دَرْ مَذَقانْ نامیده می‌شود،
• محله آقا صدرا که درابهر مسجدی هم بنام او هست آقا صدرا مردی فاضل و معممّ واز ائمه جماعت بوده،
• محله سید ساجدین که از افاضل سادات محترم ابهر بوده،
• محله جانقورداش که محله مسکونی همان جهانگیر تاش بانی کاروانسرای جنب مسجد جامع ابهر بوده است.
• محله قلعه تپه قدیمی‌ترین محل استقرار انسانی در ابهر بود،
• محله نعلبندان
• محله زرکوبان، که امروزه تاکستانهائی به این نام در ابهر معروف است،
• محله شناط یا چینات یکی از قدیمی‌ترین محلات ابهر بوده که در شمال شهرابهر واقع شده.

ابهر در قدیم اوهر نامیده می‌شده‌است. مردم محلی به آن اَبَر می‌گویند. نام ابهر از آب+هر تشکیل شده و درزبان تاتی به معنی آب آسیاب است. ریزابه‌های ابهررود از قدیم آسیاب‌های زیادی را به چرخش در آورده که امروزه نیز چنین است.

در دوره ساسانیان هنگامی که خسرو اول انوشیروان ایران را به چهار قسمت تقسیم کرد ابهر در منطقه دوم یعنی استان جبال قرار داشت دراین دوره منطقه ابهررود تحت تسلط خاندان مهران یکی از هفت خاندان مهم حکومت گر ایران قرار داشت این خاندان علاوه بر ابهر به مناطق وسیعی که از ناحیه خوار تا آوج و دشتبی امتداد داشت مالکیت داشتند و معروفترین افرادی که از این خاندان شناخته شده‌اند شروین دشتبی، بهرام چوبینه، پیران گشسب، گریگوریوس و سیاوش رازی هستند.

تاپیش از خلافت هارون الرشید، ابهر منطقه نسبتاً وسیعی را شامل بود. وی قسمتی از قاقازان و نیز ناحیه ابهر رود را از ابهر جدا کرد و به قزوین ملحق ساخت. در اوایل سده ۸ قمری ولایت ابهر ۲۵ پاره دیه داشت و حقوق دیوانی آن به یک تومان و چهار هزار دینار می‌رسید.

از ابهر به عنوان بلوک معتبر از ولایت خمسه با باغات فراوان و آبهای جاری نام برده شده‌است. شاردن می‌نویسد ابهر در دوره شاه عباس دوم صفوی دارای ۲۵۰۰ خانه و باغچه بوده‌است. چنانچه سواره نیم ساعت وقت لازم داشته تا از آن عبور کند. ابهر در این زمان دارای اماکن عمومی و سه مسجد بزرگ بوده و در وسط شهر بقایای گلین قلعه مخروبه‌ای مشاهده می‌شود.

در این بخش تصاویری از جاذبه های مذهبی،تاریخی و اماکن معروف براتون گذاشتم امیدوارم خوشتون بیاد.

بقعه امامزاده اسماعیل (ع) واقع در منطقه شناط

بقعه زیدالکبیر

گنبد سلطانیه

بینارود ابهر

چشمه علی (علی بلاغی)

درسجین ابهر

آبشار کلبه خانه(کله خانا)

پاییز هزار رنگ ابهر

سد کینه ورس

پارک پردیس 

شهربازی ساحلی پردیس

پارک پردیس

پارک پردیس

پارک پردیس

پارک پردیس

پارک پردیس

ابهررود

پارک پردیس

پارک پردیس

میدان انگور

میدان آسیاب در مرکز شهر

بلوار خیبان 17 شهریور

زورخانه ابهر

ابهر یکی از شهرهای استان زنجان و مرکز شهرستان ابهر می‌باشد. این شهر با ۷۰٫۸۳۶ نفر جمعیت در سال ۱۳۸۵ ، به عنوان دومین شهر پرجمعیت استان زنجان پس از شهر زنجان محسوب می‌شود. ارتفاع شهر ابهر از سطح دریا ۱۵۴۰ متر است. این شهر در ۸۵ کیلومتری جنوب شرق زنجان و ۲۳۰ کیلومتری غرب تهران واقع شده است. مهم‌ترین اثر تاریخی و دیدنی شهر ابهر، بقعه امامزاده زیدالکبیر  در شرق این شهر وامامزاده اسماعیل(ع) در منطقه شناط میباشد.

باسلام خدمت دوستان گلم

من تو این وبلاگ به معرفی زادگاهم یعنی شهرستان ابهر از کلیه جوانب میپردازم امیدوارم که مورد توجه شما عزیزان قرار بگیره و بتونید از مطالب این وبلاگ در جهت شناخت این شهر و بالا بردن اطلاعات خود استفاده کنید.